"Podróż" - wiersz Mary Oliver

Pewnego dnia wreszcie się dowiadujesz

Co musisz zrobić i zaczynasz

Pomimo, że wszystkie głosy wokół Ciebie

Ciągle wykrzykują złe rady.

Pomimo, że cały dom zaczął drżeć

I ciągle czujesz kulę przyczepioną do Twojej kostki.

„Napraw moje życie"

Krzyczą te głosy

Ale Ty wyruszasz.

Wiesz co musisz zrobić

Mimo, że wiatr atakuje swoimi zawziętymi palcami

Same fundamenty Twojej egzystencji i pomimo, że jego melancholia

Jest taka straszna.

Było już i tak dosyć późno,

A noc jakaś taka dzika,

Pełna połamanych konarów i kamieni.

Ale krok za krokiem, pomału,

Głosy za Tobą zaczynają cichnąć

I gwiazdy na niebie zaczynają świecić,

Przebijając się przez płaszcz chmur.

I pojawił się nowy głos,

Który rozpoznałaś jako swój własny.

Dotrzymuje Ci on towarzystwa, kiedy

Idziesz dalej i dalej w świat,

Zdeterminowana aby zrobić

Jedyną rzecz jaką zrobić możesz.

Zdeterminowana aby ocalić jedyne życie jakie możesz ocalić.

przełożył Czesław Miłosz